تکیه عبدالحسین خانی مقریکلا یکی از آثار تاریخی و فرهنگی مهم منطقه بندپی است که همه ساله گردشگران زیادی برای بازدید از این بنای زیبا به این منطقه می آیند. تکیه عبدالحسین خانی در سال 1296ه.ق توسط عبدالحسین خان بنا گردیده و از گذشته؛ به عنوان کانون فرهنگی منطقه شناخته می شود و یکی از پایگاه های مهم عزاداری ماه محرم در بندپی است. در ادامه با معرفی این بنای زیبای تاریخی همراه سایت بندپی باشید.
سایت بندپی – گت تکیه (تکیه‌ی بزرگ)، عبدالحسین خانی در روستای مقری کلای بندپی غربی قرار دارد. بنای مستطیل شکل اجری در محوطه‌ی چهار ضلعی با مساحت دو هزار متر مربع و در قسمت غربی آن قرار دارد. محوطه‌ی تکیه محصور و حصارهای آن آجری با باروهای سفال پوش است. این تکیه دو طبقه است. آجر آن بندکشی سفسد دارد، سقف آن چوبی است و بام شیب‌دار چهار کله و سفال پوش دارد. در یک سوم میانی (قسمت شمالی) تالار بلندی است و پله های ورودی در دو طرف تالار واقع است. دو طرف شمالی و جنوبی تالار و در دو طبقه اتاق هایی است که در قسمت شرقی از کف تا سقف پنجره ارسی (زیربافت و شیشه دار) گذاشته‌اند.
داخل بنا گچ بری شده است. نقوشی نمادین از شیر و حیوانات دیگر، گل، گلدان و درخت کاج روی دیوارهای بیرونی هستند ولی در کتیبه بالای آن تاق نمایی هلالی ایجاد کرده اند. نجار بنا لطف الله نوایی می باشد.
در عضوهای چوبی سقف، در بالای درهای اصلی ابیاتی را گچ‌بری کرده‌اند که در انتهای آن تاریخ ۱۲۹۶ هجری دیده می‌شود.
بالای دیوارهای فضای اصلی تکیه زیر سقف، اشعاری از هفت بند محتشم کاشانی است که بر روی چوب حک کرده اند و در فاصله آنها عبارت " یا اباعبدالله الحسین " تکرار شده است.
بر روی یکی از لنگه های در ورودی آمده است: « …. سلطان سلاطین ناصرالدین شاه قاجار » و نام عبدالحسین خان، حاکم وقت بندپی به عنوان بانی تکیه مشاهده می شود این در همچنین دارای نقش برجسته های گل و شیر و… می باشد.
تکیه از نظر نقاشی، کنده کاری، گچ‌بری و ظریف کاری‌های روی چوب از آثار تاریخی برجسته مازندران محسوب می‌شود. تکیه عبدالحسین خانی همواره به عنوان کانون فرهنگی منطقه شناخته می شد. نخست به عنوان مدرسه علوم دینی مورد استفاده قرار می‌گرفت. سپس در حدود ۱۳۰۶ شمسی از آن به عنوان "مدرسه نظامی بندپی" مورد بهره برداری قرار گرفت که تا ۱۳۴۶ محل تحصیل دانش آموزان بود. در حال حاضر هر سال در ایام محرم و به ویژه روز عاشورا محل برگزاری مراسم عزاداری می باشد.
آگاهان محلی نقل می کنند که شبی عبدالحسین خان خوابی دیده بود در محل مقری کلا، خیمه گاه اباعبدالله الحسین بر پا گشته، لشکریان ابن زیاد در طرف دیگر صف کشیده و آماده جنگ می باشند. از خواب برخاست و صبح هنگام جهت تعبیر خواب خود به نزد یکی از علمای شهر بابل رفت و تعبیر چنان بود که آن عالم بزرگوار دستور احداث تکیه، در آن محلی را که خواب دیده بود دادند و ایشان جهت احداث بنا شخصی را به نام « معمار باشی » از اصفهان آورد و در حدود پنج سال طول کشید تا این بنا بر پا گردید.
عبدالحسین خان جهت مخارج این بنا سه دانگ از سرمایه خود را به فروش رساند. سپاس زمینه‌های زیادی در روستاهای همجوار (بزرودپی، خشرودپی) و مراتع خود در شرق و غرب بندپی را وقف تکیه کرد. وقت نامه تکیه مقریکلا در اداره اوقاف شهرستان بابل موجود می‌باشد.
این تکیه به شماره ۱۰۹۳ به ثبت تاریخی آثار ملی رسیده است.
مزار عبدالحسین خان حلال خور در حیاط و کنار تکیه او است. اگرچه از سنگ ساییده شده گورش تاریخ وفات او ناپیداست. از او فرزندی باقی نماند.
منبع: کتاب «بندپی» نوشته یوسف الهی و شهرام قلی پور گودرزی / ص 828 و 829
معرفی تکیه عبدالحسین خانی مقریکلا / پخش شده از شبکه یک سیما / کاری از حامد کریم نیا