لاک تراشی که در زبان مازندرانی به آن "چو تراشی" (تراشیدن چوب درخت) گفته می‌شود، همچنان در برخی مناطق مازندران رواج دارد اما نفس‌های این هنر دیرینه به شماره افتاده است.

لاک تراشی با قدمت هنری بسیار طولانی، جزء هنرهای بومی و اصیل مردم مازندران محسوب می‌شود. لاک تراشی سالیان سال همچنان از اجزای اصلی آشپزخانه و زینت بخش خانه مردم این دیار می‌باشد.

لاک تراشی شامل ساخت مصنوعات چوبی بوده که سازنده آن با خلاقیت و توانمندی خود نقش و نگاری زیبا روی آن می‌نهد.

ظروفی همچون کچه (قاشق)، برنج شور (کاسه گرد و بزرگ)، کت را (کف گیر)، پلاکر (جهت ریختن برنج پخته شده)، دونه پاج (دیس گرد برای تمیز کردن برنج)، خردخار (ظرف غذاخوری)، لاک (تشت)، جاله، کَلِز و انواع سینی و خیلی از وسایل دیگر بوده که مصارف آن در آشپزخانه می‌باشد.

تلم، صندوقچه، صندوق بزرگ‌، کمدهای دیواری، گهواره، فانوس، وسایل صنعت بافندگی هم از جمله مواردی است که به صورت چوبی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

امروزه این هنر به سبب تولید وسایل صنعتی پلاستیکی و فلزی که به عنوان وسایل رایج مورد استفاده کدبانوها قرار گرفته، بیشتر به سمت تزئینی بودن سوق داده شده است.

با بها دادن به این هنر و فراهم نمودن امکانات و شرایط مساعدی برای جوانان علاقه‌مند، می‌توان این هنر زیبا و پر کاربرد که بخش مهمی از هنر و فرهنگ مازندران را شکل می‌دهد حفظ نمود.

تصاویری از کارگاه صنایع دستی کوهپایه – استاد علی‌ لطفی‌نیا
عکس‌ها از: حوا احمدی – خبرگزاری مهر

دریافت همه عکسها در یک فایل فشرده

[aio_button align=”center” animation=”pulse” color=”blue” size=”small” icon=”none” text=”دانلود کنید” target=”_blank” relationship=”dofollow” url=”https://media.mehrnews.com/d/2021/04/19/0/3745195.zip?ts=1618826047898″]